STRUKTURA PAŃSTWA NADAL NIEWYDOLNA

Kilka miesięcy temu nasze stowarzyszenie wraz z Siostrami Służebniczkami zorganizowało konferencję by poinformować o trudnej sytuacji jaka powstała, gdyż władze państwowe nie są w stanie zdecydować, który podmiot powinien przekazywać środki w związku z umieszczeniem przez sąd dziesięciorga rodzeństwa pod opieką Sióstr.
Liczne osoby prywatne udzieliły wówczas wsparcia, za co Siostry chciały jeszcze raz podziękować. Podczas dzisiejszej konferencji musieliśmy przekazać niestety smutne informacje, iż problem nie tylko nie został rozwiązany, ale wręcz się pogłębił. Po niekończącej się wymianie pism między wojewodą, starostą, Samorządowym Kolegium Odwoławczym, Rzecznikiem Praw Dziecka okazało się, iż władze państwowe wolałyby raczej. by dzieci zostały odebrane Siostrom i trafiły do innego rodzaju placówki. Byłoby to oczywiście kolejną wielką krzywdą dla samych dzieci, ale raczej również działaniem bezprawnym. Po tym, gdy sąd orzekł o umieszczeniu dzieci u Sióstr, inne organy państwowe powinny znaleźć sposób wykonania tego orzeczenia. Tymczasem nie sposób nie odnieść wrażenia, iż wielu urzędnikom chodziło raczej o maksymalne zagmatwanie sprawy tak, by tworzyć podkładkę pod twierdzenie, iż to nie ich rzecz.
Oczywiście, możliwe jest skierowanie sprawy do sądu, ale po pierwsze to na początek pociągnie za sobą dodatkowe koszty, a nie dostarczy środków. Po drugie, trudno liczyć na zakończenie prawy w czasie, którym mógłby mieć znaczenie dla dzieci i Sióstr.
Próbując szukać możliwości wyjścia z bardzo trudnej sytuacji, obecnie skierowaliśmy pismo do Prokuratora Generalnego. Jako najbardziej właściwy do przywracania praworządności, może on wszcząć wszelkie postępowania, jakie uważa za niezbędne i o to prosimy. Poza tym, naszym zdaniem, należałoby rozważyć, czy w dotychczasowych działaniach urzędniczych nie doszło do niedopełnienia obowiązków, co również wymagałoby stosownych kroków prawnych.
Kolejne pismo wysłaliśmy również do wojewody.
Nadal uważamy, iż jako podmiot właściwy w nadzorze nad działaniem samorządu terytorialnego, to wojewoda powinien ustalić, kto właściwie od początku zobowiązany był przekazywać stosowne środki dla dzieci.

Poniżej tres dzisiejszych pism:

-----

Pan Zbigniew Ziobro
Minister Sprawiedliwości
Prokurator Generalny
Szanowny Panie Ministrze,

Wiele miesięcy temu Siostry Służebniczki z Brzozowa zwróciły się do naszego stowarzyszenia z prośbą o pomoc (pismo Sióstr w załączeniu). Chodziło o głośną ogólnopolsko sprawę dziesięciorga rodzeństwa, dzieci bardzo ciężko doświadczonych w życiu, łącznie z czynami o których mowa w rozdziale XXVII kodeksu karnego i to we własnym domu rodzinnym.
Orzeczeniem sądu, Siostry zostały opiekunkami dzieci. Zdołały zapewnić im wszystko co najlepsze. Dzieci zaczęły odbudowywać swoje życie od nowa.
Niestety, pojawiło się znów bardzo poważne zagrożenie. Siostry prowadzą dom pomocy społecznej. Jednak samorządy nie chcą przekazywać należnych środków przewidzianych w takich sytuacjach. Po kilku miesięcy Siostry zaczęły wpadać w poważne kłopoty finansowe, gdyż zakon nie posiada własnych środków na wychowywanie dziesięciorga dzieci. Sprawą zajmowali się wojewoda, starosta, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Rzecznik Praw Dziecka, ale to tylko pogorszyło sytuację. Na skutek lansowania koncepcji, iż dzieci powinny być objęte regulacjami ustawy o pieczy zastępczej. Ale siostry nie prowadzą ośrodka tego typu, więc jeśli miałoby się tak stać, oznaczałoby to, iż po raz kolejny trzeba wywrócić ich życie do góry nogami, być może na końcu musiałyby trafić do domu dziecka.
Nieskończona wymiana pism między wymienionymi organami państwowymi, sądami, prokuraturą nie dają nic od bardzo wielu miesięcy. Rzecz zaczyna być beznadziejna, a Siostry z dnia nadzień wpadają w coraz gorsze tarapaty finansowe.
Oczywiście, możliwe jest skierowanie sprawy na drogę sądową. Jednak wiąże się to na początek z dalszymi kosztami, a nie uzyskaniem jakichkolwiek środków. Poza tym rozstrzygnięcie sprawy w terminie, który miałby praktyczne znaczenie, jest oczywiście niemożliwe. Siostry nie mają możliwości finansowych oczekiwać kilka lat na prawomocne wyroki, a tak przecież musiałyby się skończyć próby sądowego zmuszania do działania organów administracji publicznej i samorządów.
Bardzo trudno pogodzić się z tym, iż w strukturze władz publicznych nie można doprowadzić do załatwienia takiej sprawy. Działanie mechanizmów państwowych można uruchomić jedynie w drodze orzeczeń sadów. Dlatego prosimy Prokuratora Generalnego jako szczególnie upoważnionego, by dbać o praworządność, o zbadanie tej sprawy. Jeśli faktycznie nie ma innego wyjścia, wszczęcie stosownych postępowań na rzecz dzieci i sióstr, co jest uprawnieniem Prokuratury w ramach różnych procedur.
Naszym zdaniem sprawa wymaga zbadania również od strony niedopełnienia obowiązków. Wydaje się nieprawdopodobne, iż wszyscy urzędnicy działali w tej sprawie prawidłowo. Nieskończony ciąg pism wymienianych między wszystkimi uczestnikami robi raczej wrażenie momentami wręcz celowego gmatwania sprawy, tworzenia sytuacji bez wyjścia.
Jeśli Prokuratura zechciałaby udzielić pomocy dzieciom i Siostrom, przekażemy oczywiście komplet dokumentacji i korespondencji, który powstał dotychczas.

Z poważaniem,
Stowarzyszenie Europa Tradycja, Ryszard Skotniczny, Prezes
-----

Pani Ewa Leniart
Wojewoda Podkarpacki
Szanowna Pani Wojewodo,

W znanej Pani Wojewodzie sprawie dziesięciorga rodzeństwa pozostającego pod opieką Sióstr Służebniczek w Brzozowa, sytuacja staje się krytyczna. Podejmowane przez cały zespół podmiotów publicznych działania (wojewoda, starosta, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Rzecznik Praw Dziecka, sądy, prokuratura) nie tylko nie doprowadziły do rozwiązania problemu, ale wręcz odwrotnie, do jeszcze większego zawikłania sprawy.
Dzieci i Siostry wciąż nie otrzymują środków, które po orzeczeniu sądu umieszczającego dzieci u Sióstr, powinny być regularnie wypłacane przez stosowne podmioty władz publicznych. Wciąż nie udało się wiążąco i skutecznie ustalić, który podmiot ma to czynić. Natomiast lansowana koncepcja, iż dzieci nie przebywają u Sióstr jako prowadzących dom pomocy społecznej, tylko na podstawie pieczy zastępczej, uczyniła rzecz jeszcze trudniejszą - gdyż Siostry po prostu nie prowadzą podmiotu, który działa w oparciu o tę ustawę.
W gruncie rzeczy wygląda obecnie na to, iż pomysł z pieczą zastępczą miał ma na końcu doprowadzić do odebrania dzieci Siostrom. Będzie to olbrzymia krzywda dla dzieci, które w końcu zostały otoczone właściwą opieką, ułożyły swoje życie i pomału wracają do normalności. Zmiana całego otoczenia, opiekunów, szkół - w najgorszym przypadku przez umieszczenie dzieci w placówce w rodzaju dom dziecka, jest całkowicie nieakceptowalna moralnie, ale i prawnie, skoro wszystkie przepisy podkreślają, iż we wszelkich takich sytuacjach należy przede wszystkim kierować się dobrem dziecka.
Z tych powodów po raz kolejny apelujemy do Pani Wojewody o próbę podjęcia działań w oparciu o przepisy umożliwiających sprawowanie nadzór na działalnością samorządu terytorialnego i doprowadzenie do skutecznego określenia, która z jednostek samorządu terytorialnego jest zobowiązana wykonać orzeczenie sądu o umieszczeniu dzieci u Sióstr w zakresie opłacenia kosztów.
Pozwolimy sobie wyrazić pogląd, iż trudno uznać za wystarczającą dobrą radę Pani Wojewody, iż “możliwą jest do wykorzystania droga cywilnoprawna trybu dochodzenia zapłaty za pobyt dzieci w domu pomocy społecznej przed sądem (pismo sygn. S-I.9421.6.1.2021.EJ)”.
Po pierwsze przecież Siostry w ten sposób na początek musiałyby ponieść znaczne koszty sądowe uruchomienia takiego postępowania. Środków nie tylko by nie przybyło, ale wręcz by ubyło.
Po drugie, przewidywany czas trwania takiego postępowania wyklucza w praktyce sensowność takich działań, bo przecież dzieci i Siostry z pewnością nie mają możliwości oczekiwać tak długo.
Jest coś głęboko niepokojącego w wizji państwa, które nie potrafi zrealizować swoich zadań przez określenie podmiotu zobowiązanego do działania i musi się w takim zakresie zdawać na rozstrzygnięcie sądu. Mówiąc językiem obozu politycznego obecnie sprawującego władzę, jest to chyba klasyczny przykład imposybilizmu.
Dlatego pozwalamy sobie apelować do Pani Wojewody o jego przełamanie. Przecięcie węzła gordyjskiego niemożności (a może i złej woli urzędniczej) przy wykorzystaniu uprawnień nadzorczych.

Z poważaniem,
Stowarzyszenie Europa Tradycja, Ryszard Skotniczny, Prezes

Uwaga! Sanepid wyłudza wyjaśnienia!

   Nasze stowarzyszenie od ponad roku prowadzi działania w sprawach naruszania przez władze państwowe wolności Kościoła w zakresie kultu publicznego. Pod pretekstem epidemii rządzący zmienili dotychczasowy, wynikający z Konkordatu, Konstytucji i ustaw ustrój, polegający na tym, iż państwo nie jest zwierzchnikiem Kościoła. Nie może rozkazywać duchownym i wszystkim katolikom, w jaki sposób Kościół ma funkcjonować w zakresie swych spraw liturgicznych.
   Jednym z głównych łamiących ustrój prawny urzędów, przez cały czas, była i jest inspekcja sanitarna. Potrafili się posuwać nawet do tego, by instruować kapłanów, w jaki sposób mają udzielać sakramentów. Innymi słowy, uzurpowali sobie funkcje biskupie. Szeroki zasięg miała i wciąż ma akcja budowania przekonania, iż kościoły i katolicy, zwłaszcza kapłani, są szczególnym źródłem roznoszenia choroby.
   Obecnie obserwujemy nowy pomysł, przed którym chcieliśmy przestrzec wszystkich księży. Lokalne placówki inspekcji sanitarnej współpracują najczęściej z policją. Wzajemne przekazywanie informacji przez te podmioty, nie znajduje do końca przekonującej podstawy prawnej. Podobnie niejasne są zależności między postępowaniami prowadzonymi przez te dwie struktury. Właśnie w związku z tym dochodzi do bardzo niebezpiecznej manipulacji.
   Obserwujemy, iż kolejne powiatowe jednostki inspekcji sanitarnej kierują do parafii pisma, w których żądają wyjaśnień, odnośnie jakichś konkretnych stanów faktycznych (na zasadzie: co ksiądz ma do powiedzenia odnośnie do zdarzeń w kościele, w jakimś dniu o konkretnej godzinie, ile np. było osób w kościele, kto był w kościele itd.). Pisma kierowane w takich sprawach nie wskazują na podstawę prawną żądań. Niekiedy inspekcja potrafi, również bez podania podstawy prawnej, wyznaczać proboszczom terminy dla spełnienia ich żądań.
   Stanowczo przestrzegamy przed odpowiadaniem na takie pisma realizując ich żądania, czyli składając wyjaśnienia odnośnie okoliczności faktycznych. Jeśli nie wiemy, w ramach jakiego rodzaju postępowania inspekcja żąda takich wyjaśnień, co z tym się potem stanie, w jaki sposób może zostać przeciw Kościołowi użyte, nie należy spełniać takich żądań. Administracja państwowa działa na podstawie przepisów prawa, według jasno opisanych procedur. W procedurach urzędowych nie jest dopuszczalna sytuacje, aby urzędnik pisał do kogoś z żądaniem żeby mu coś opisywać bo jest ciekaw. Jeśli nie jesteśmy w stanie przewidzieć skutków prawnych, nie składamy zatem żadnych oświadczeń wiedzy ani woli!
   W istocie należy się domyślać, iż te podstępne działania mogą mieć na celu wyłudzenie wyjaśnień, które zostaną potem użyte nie tylko w postępowaniach inspekcji, ale mogą być przekazywane też np. policji, czy innym służbom. Władze nauczyły się już bowiem, iż np. przed policją kapłani nie chcą np. mówić nic, co mogłoby zaszkodzić ich wiernym (a bywa, że księża są nakłaniani do takich zachowań). Dlatego apelujemy do wszystkich kapłanów o ostrożność. Jeśli nie ma podanej jasnej podstawy prawnej, nie można zrozumieć, w ramach jakiego postępowania przesyłane są pisma - nie należy na nie odpowiadać tylko dlatego, że inspekcja sanitarna tak chce.
   W razie wątpliwości i kłopotów, w miarę możliwości, nasze stowarzyszenie służy pomocą prawników.

Już w Starym Testamencie, przez cały okres chrześcijańskiej Europy, zakaz wkraczania władzy państwowej na terytorium Kościoła miał przede wszystkim wymiar najbardziej dosłowny.
Świątynia, kościół to miejsca święte.

To dlatego nie może być zgodny na to, co właśnie czynią władze polskie. Pod pretekstem epidemii stopniowo naruszają tę fundamentalną, cywilizacyjną zasadę. Dokonują zawłaszczenia, przesuwania uprawnień państwa, które nagle ma coraz silniejsze prawa kontroli i wpływania na to, co dzieje się we wnętrzu kościołów.

Wiele osób, które podejmują takie działania jako władza świecka, podają się formalnie za katolików. Można nawet powiedzieć, iż np. dla potrzeb wyborczych, politycznych, potrafią się tym afiszować. Skoro tak, należy rozważyć konsekwencje działań, które obecnie podejmują, na gruncie prawa kościelnego.

Tych zagadnień dotyczy nasze najnowsze oświadczenie:

OŚWIADCZENIE

Ostatnie miesiące przynoszą eskalację medialnej nagonki środowisk antykościelnych oraz  wzrost presji na katolików i Kościół ze strony ulegających tej nagonce władz państwowych.

Jako szczególnie niebezpieczne postrzegamy dwa zjawiska.

Po pierwsze, budowanie przez instytucje państwowe, choćby podświadomego poglądu u ludzi, że kościoły, księża, katolicy, są szczególnie niebezpiecznym źródłem zagrożenia epidemicznego.

Po drugie, coraz bardziej intensywne testowanie przez przedstawicieli władz reakcji społecznej na sugerowanie, iż władza państwowa dysponuje prawem zamknięcia wszystkich kościołów (z czego wynika, iż co do zasady kult publiczny jest uzależniony od pierwotnej akceptacji, zgody wyrażanej przez państwo).

Świadomość zagrożenia powinna skłaniać katolików do kategorycznego trwania przy przekonaniu, iż Kościołowi przysługuje swobodne wykonywanie swych uprawnień i zadań w miejscach świętych. W sposób wykluczający prawo władzy świeckiej, do zakłócania praw Kościoła. Nie można godzić się na to, iż państwo, powołując się na rzekomo nieograniczony zakres swego porządku prawnego, dokonuje bezprawnej aneksji tego, co święte łamiąc równocześnie przepisy prawa wynikające z konkordatu .

Szczególnie bolesne są sytuacje, gdy osoby twierdzące, iż są katolikami, a pełniące jednocześnie funkcje publiczne, przedkładają wykonywanie bezprawnych regulacji państwowych, nad wierność Bogu i Jego Kościołowi. Nadszedł czas, iż sytuacje takie powinny spotkać się ze stosowną, przewidzianą nauczaniem Kościoła, reakcją władz duchownych.

25.03.2021r.

Ryszard Skotniczny, Stowarzyszenie Europa Tradycja
Urszula Strynowicz, Wspólnoty Nieustającego Różańca Świętego im. Św. Jana Pawła II.
Jacek Kotula, Fundacja Życiu Tak
Teresa Bazylko-Boratyn, Legion Maryi
Ks. Witold Seredyński
Maria Bienkiewicz, Fundacja Nowy Nazaret
Marcin Dybowski, Krucjata Różańcowa za Ojczyznę